Angin – Heel SD (Preparat homeopatyczny – tabletki) | Biologische Heilmittel Heel GmbH

hydrargyrum bichloratum - Maść rtęciowa biała (farm. Unguentum Hydrargyri album, syn. Unguentum Hydrargyri praecipitati albi, Unguentum Hydrargyri amidatobichlorati, maść z aminochlorkiem rtęciowym) – preparat galenowy do użytku zewnętrznego, sporządzany według przepisu farmakopealnego. W Polsce na stan obecny (2018) skład określa Farmakopea Polska IV t. II. Jest to przykład maści precypitacyjnej (strąceniowej), sporządzanej ze świeżo strąconego, mokrego aminochlorku rtęciowego. Skład: Hydrargyrum bichloratum 10,8 cz. (chlorek rtęci(II), HgCl2) Ammonium hydricum 10% 16,2 cz. (amoniak 10%) Lanolinum anhydricum 25 cz. (lanolina bezwodna) Vaselinum album 40 cz. (wazelina biała) Aqua destillata q.s. (w ilości potrzebnej)Przygotowanie: Osad aminochlorku rtęciowego wytrąca się z roztworu HgCl2 po zmieszaniu z roztworem amoniaku. Po odsączeniu wilgotny osad miesza się z bezwodną lanoliną, a następnie z wazeliną białą. Obecnie w handlu jest dostępny jako surowiec farmaceutyczny gotowy aminochlorek rtęciowy (Hydrargyrum praecipitatum album), w związku z tym możliwe jest ominięcie etapu otrzymywania go w reakcji sublimatu z amoniakiem. Maść wywiera działanie bakteriostatyczne, grzybobójcze, przeciwpasożytnicze. Wykazuje także ograniczone działanie ściągające, złuszczające i rozjaśniające skórę. Dawniej szeroko stosowana w wielu chorobach skóry, głównie w grzybicach, zakażonym trądziku, niekiedy także w niektórych przypadkach łuszczycy, wszawicy łonowej, chorobach gronkowcowych skóry i in. Współcześnie jej zastosowanie zostało bardzo ograniczone, głównie do klinicznych - lekoopornych stanów chorobowych skóry. Obecnie biała maść rtęciowa może być sporządzana wyłącznie w recepturze aptecznej z przepisu lekarza. Dawniej była produkowana przemysłowo w laboratoriach galenowych.

apis mellifica - Pszczoła miodna (Apis mellifera) – gatunek owada błonkoskrzydłego z rodziny pszczołowatych (Apidae). Pszczoły miodne zbierają nektar i pyłek kwiatów, który jest ich pożywieniem i w ten sposób zapylają rośliny owadopylne (np. drzewa owocowe, rzepak, itd). Rośliny, które dostarczają pszczołom surowca do produkcji miodu są nazywane miododajnymi. Do produktów pszczół miodnych należą m.in.: miód i wosk. Pszczoła unosi się w powietrzu dzięki pracy dwóch par skrzydeł zbudowanych z przezroczystej błony. Na trzeciej parze odnóży znajdują się koszyczki służące do przenoszenia pyłku. Narządy rozrodcze samic uległy modyfikacji, w której wyniku powstał narząd obronny – żądło. Znajduje się ono na końcu odwłoka i może zostać przez zagrożonego owada wprowadzone do ciała innego zwierzęcia. Żądlenie bezkręgowców o miękkim ciele nie przynosi żądlącej pszczole większych szkód, natomiast użądlenie większego zwierzęcia (kręgowca) kończy się śmiercią pszczoły. Błędnie uważa się, że królowe-matki nie posiadają żądła – używają go jednak tylko do walk z innymi matkami (dlatego nie żądlą np. trzymających je pszczelarzy). Jad pszczeli może powodować obrzęk, ale jest niebezpieczny tylko dla osób uczulonych lub w przypadku wielu użądleń (dla dorosłego zdrowego człowieka zagrożenie życia występuje przy około stu użądleniach).

(Pochodzenie informacji o składnikach produktu: Wikipedia)