Duramune DAPPi + LC (Szczepionka przeciw nosówce, zakaźnemu zapaleniu wątroby, zakażeniu dróg oddechowych wywołanym przez adenowirus typ 2 i wirus parainfluenzy, zakażenio – liofilizat i rozpuszczalnik do sporządzania zawiesiny do wstrzykiwań) | Zoetis Polska Sp. z o.o.

atenuowany parwowirus psów - Odra (łac. morbilli) – jedna z najbardziej zaraźliwych chorób zakaźnych wieku dziecięcego wywoływana przez należący do rodziny paramyksowirusów wirus odry. Zidentyfikowano 21 szczepów wirusa.

typ 2 - Cukrzyca typu 2 (łac. diabetes mellitus typi 2), in. cukrzyca insulinoniezależna (ang. noninsulin-dependent diabetes mellitus, NIDDM) lub cukrzyca wieku dorosłego – choroba metaboliczna charakteryzująca się wysokim stężeniem glukozy we krwi oraz opornością na insulinę i względnym niedoborem insuliny. Odróżnia się tym od cukrzycy typu 1, która jest spowodowana rzeczywistym brakiem insuliny na skutek uszkodzenia wysp Langerhansa w trzustce. Klasycznymi objawami cukrzycy są nadmierne pragnienie, częstomocz oraz nadmierne zwiększenie łaknienia. Cukrzyca typu 2 stanowi około 90% przypadków cukrzycy, a pozostałe 10% stanowią głównie przypadki cukrzycy typu 1 oraz cukrzycy ciężarnych. Otyłość jest uważana za główną przyczynę cukrzycy typu 2 wśród osób z genetycznymi uwarunkowaniami do rozwoju tej choroby. Leczenie cukrzycy typu 2 początkowo polega na zwiększeniu wysiłku fizycznego oraz wprowadzeniu diety niskoglikemicznej. Jeżeli w ten sposób nie zmniejszy się stężenia glukozy we krwi, wprowadza się leki, tj. metformina lub insulina. Wymaga się, aby chorzy stosujący insulinę systematycznie sprawdzali stężenie glukozy we krwi. Zachorowalność na cukrzycę znacznie wzrosła w ciągu ostatnich 50 lat, równolegle do wzrostu otyłości. Zgodnie ze stanem na 2010 r. na świecie odnotowano 285 milionów przypadków choroby, podczas gdy w 1985 r. jedynie ok. 30 milionów. Podwyższone stężenie glukozy we krwi może doprowadzić do przewlekłych powikłań, takich jak choroby układu krążenia, udar mózgu, retinopatia cukrzycowa prowadząca do pogorszenia wzroku, niewydolność nerek, mogąca wymagać dializy, oraz złe krążenie krwi w kończynach, prowadzące do ich amputacji. Ostre powikłania w postaci kwasicy ketonowej charakterystycznej dla cukrzycy typu 1 są rzadkie. Może jednak wystąpić nieketonowa śpiączka hiperosmolarna.

szczep v 197 - Szczepionka – preparat biologiczny imitujący naturalną infekcję i prowadzący do rozwoju odporności analogicznej do tej, którą uzyskuje organizm w czasie pierwszego kontaktu z prawdziwym drobnoustrojem – bakterią lub wirusem. Szczepionka zawiera antygen stymulujący układ odpornościowy do indukcji swoistej odpowiedzi immunologicznej przeciw określonemu drobnoustrojowi. Dzięki wytworzeniu pamięci immunologicznej w przypadku kolejnego kontaktu z antygenem wtórna odpowiedź immunologiczna szybciej i skuteczniej eliminuje patogen, co uniemożliwia naturalny przebieg choroby, wraz z wykształceniem się typowych dla niej objawów klinicznych. W skład szczepionki może wchodzić żywy, o osłabionej zjadliwości (atenuowany) lub zabity drobnoustrój, a także inne fragmenty jego struktury czy metabolity. Szczepionkę podaje się w celu ochrony przed ciężkim przebiegiem choroby i powikłaniami. Uzyskanie odporności nabytej w wyniku szczepienia jest znacznie bardziej bezpieczne niż w wyniku „naturalnego” zachorowania. Przy szczepionkach stosowanych w Polsce jeden niepożądany odczyn poszczepienny występuje przeciętnie raz na 10 000 szczepień. Szczepieniom sprzeciwiają się antyszczepionkowcy.

(Pochodzenie informacji o składnikach produktu: Wikipedia)