Gastrobonisol (Preparat ziołowy – płyn doustny) | Laboratorium Medycyny Naturalnej Bonimed

Lek o nazwie Gastrobonisol (Preparat ziołowy / płyn doustny). W skład tego produktu wchodzą: Taraxaci succus, Abrotani intractum, Menthae piperitae tinctura, Hyperici tinctura, Silybi mariani fructus tinctura, Millefolii succus. Producentem tego produktu jest Laboratorium Medycyny Naturalnej Bonimed, oraz posiada zezwolenie na sprzedaż które jest ważne do: Bezterminowy (procedura rejestracji: NAR).

Informacje o leku/produkcie medycznym:

Skład/substancje czynne: Taraxaci succus, Abrotani intractum, Menthae piperitae tinctura, Hyperici tinctura, Silybi mariani fructus tinctura, Millefolii succus
Typ produktu: ludzki
Moc/stężenie: -
Forma produktu: płyn doustny

Producent: Laboratorium Medycyny Naturalnej Bonimed
Numer zezwolenia: 06580
Ważność zezwolenia: Bezterminowy
Procedura rejestracji: NAR
ATC:

Informacje o składnikach leku

menthae piperitae tinctura - Spirytus miętowy (łac. Spiritus Menthae piperitae FP III) – preparat galenowy sporządzany w zakresie receptury aptecznej według przepisu farmakopealnego. W Polsce na stan obecny (2016) skład określa Farmakopea Polska III. Stanowi roztwór olejku mięty pieprzowej w rozcieńczonym spirytusie. Jest bezbarwną, przezroczystą cieczą o zapachu spirytusowomiętowym.

hyperici tinctura - Laudanum – dawna nazwa nalewki z opium, zawierająca około 10% opium (co odpowiada 1% morfiny). W XVI wieku Paracelsus odkrył, że alkaloidy zawarte w opium są lepiej rozpuszczalne w alkoholu niż w wodzie. Początkowo każdy alkoholowy ekstrakt opium zwany był laudanum, a nazwę (od łac. laudare – chwalić) wprowadził sam Paracelsus. Jednakże dopiero Thomas Sydenham wprowadził laudanum szeroko do lecznictwa. Opublikował on w 1676 r. pracę Medical Observations Concerning the History and Cure of Acute Diseases, w której polecał laudanum w terapii licznych chorób (np. kaszel, biegunka, bezsenność) zapoczątkowując około 250-letni okres popularności laudanum. Na przestrzeni XVIII i XIX w. laudanum było środkiem stosowanym w leczeniu wielu - nawet banalnych - chorób, np. podawane było dzieciom żeby je uciszyć. Popularność wynikała zarówno z faktu, że specyfik ten silnie uzależnia, jaki i tym, że laudanum było tańsze od wina czy ginu, gdyż jako lek nie było objęte podatkiem akcyzowym. Dopiero w pierwszych latach XX wieku (Harrison Narcotics Tax Act, 1914) ograniczono stosowanie laudanum w związku z uznaniem go za narkotyk. Jego ofiarą była między innymi żona Abrahama Lincolna, Mary Todd Lincoln. Uzależnionymi od Laudanum byli min. Samuel Coleridge i Lewis Carroll. Oryginalny przepis na Laudanum, opracowana przez Syndenhama: sherry – 1 półkwarta opium – 2 uncje szafran – 1 uncja cynamon – 1 uncja w proszku goździki – 1 uncja w proszku mieszać i gotować powoli w łaźni wodnej przez 2-3 dni, aż tynktura osiągnie odpowiednią konsystencjęZgodnie z Farmakopeą, czysty wyciąg z opium nosi nazwę Tinctura Opii, natomiast nalewka Sydenhama, z uwagi na domieszkę przypraw, nazywana jest Tinctura Opii crocata.

(Pochodzenie informacji o składnikach produktu: Wikipedia)

Powered by bazalekow.eu