Venoforton (Preparat ziołowy – płyn doustny) | Przedsiębiorstwo Farmaceutyczne „Leki Natury” Tadeusz Polański

arnicae tinctura - Laudanum – dawna nazwa nalewki z opium, zawierająca około 10% opium (co odpowiada 1% morfiny). W XVI wieku Paracelsus odkrył, że alkaloidy zawarte w opium są lepiej rozpuszczalne w alkoholu niż w wodzie. Początkowo każdy alkoholowy ekstrakt opium zwany był laudanum, a nazwę (od łac. laudare – chwalić) wprowadził sam Paracelsus. Jednakże dopiero Thomas Sydenham wprowadził laudanum szeroko do lecznictwa. Opublikował on w 1676 r. pracę Medical Observations Concerning the History and Cure of Acute Diseases, w której polecał laudanum w terapii licznych chorób (np. kaszel, biegunka, bezsenność) zapoczątkowując około 250-letni okres popularności laudanum. Na przestrzeni XVIII i XIX w. laudanum było środkiem stosowanym w leczeniu wielu - nawet banalnych - chorób, np. podawane było dzieciom żeby je uciszyć. Popularność wynikała zarówno z faktu, że specyfik ten silnie uzależnia, jaki i tym, że laudanum było tańsze od wina czy ginu, gdyż jako lek nie było objęte podatkiem akcyzowym. Dopiero w pierwszych latach XX wieku (Harrison Narcotics Tax Act, 1914) ograniczono stosowanie laudanum w związku z uznaniem go za narkotyk. Jego ofiarą była między innymi żona Abrahama Lincolna, Mary Todd Lincoln. Uzależnionymi od Laudanum byli min. Samuel Coleridge i Lewis Carroll. Oryginalny przepis na Laudanum, opracowana przez Syndenhama: sherry – 1 półkwarta opium – 2 uncje szafran – 1 uncja cynamon – 1 uncja w proszku goździki – 1 uncja w proszku mieszać i gotować powoli w łaźni wodnej przez 2-3 dni, aż tynktura osiągnie odpowiednią konsystencjęZgodnie z Farmakopeą, czysty wyciąg z opium nosi nazwę Tinctura Opii, natomiast nalewka Sydenhama, z uwagi na domieszkę przypraw, nazywana jest Tinctura Opii crocata.

hippocastani intractum - Alkoholatura, intrakt (łac. Alcoholaturae, Intracta) - preparat roślinny, otrzymywany poprzez wytrawienie surowego surowca roślinnego etanolem o stężeniu 80–95° (procent objętościowych). Intrakty są podobne do nalewek, różnią się od nich tym, że są sporządzane z surowców świeżych, a nie suszonych. Alkoholatury otrzymuje się metodą maceracji alkoholem w ilości od 80 do 120% masy surowca. Świeżo sporządzony preparat jest nietrwały, ze względu na obecne w nim aktywne enzymy roślinne, mogące rozkładać cenne składniki wyciągu. Z tego względu surowce roślinne stabilizuje się, ogrzewając je krótko we wrzącym etanolu. Przykłady intraktów: intrakt z kwiatostanu głogu (Crataegi intractum), intrakt z ziela melisy (Melissae intractum), intrakt z ziela dziurawca (Hyperici intractum), intrakt z niedojrzałych nasion kasztanowca (Hippocastani intractum), intrakt z korzeni kozłka (Valerianae intractum)

(Pochodzenie informacji o składnikach produktu: Wikipedia)