Dr Reckeweg R1 (Preparat homeopatyczny – krople doustne, roztwór) | Pharmazeutische Fabrik Dr Reckeweg & Co GmbH

apis mellifica - Pszczoła (Apis) – rodzaj z rodziny pszczołowatych (Apidae). Jednym z przedstawicieli tego rodzaju jest najbardziej znany gatunek pszczoły, pszczoła miodna. Pszczoły z rodzaju Apis mają długość ciała od 7-8 mm do 16-18 mm. Ubarwienie o różnej intensywności – od jednolicie czarnego i ciemnobrązowego do żółtego i czerwonopomarańczowego. Skrzydła specyficznie użyłkowane, wyróżnia je charakterystyczne pólko radialne na przednim skrzydle – ogranicza je zaokrąglona żyłka, która nieco odstaje od krawędzi skrzydła. Wszystkie gatunki należące do rodzaju Apis żyją w zorganizowanych społeczeństwach. Budują z czystego wosku pionowe plastry z obustronnie ułożonymi komórkami, służącymi do wychowu czerwi i przechowywania pokarmu. Osobniki dorosłe i larwy odżywiają się nektarem, spadzią oraz pyłkiem kwiatowym. Zakładają duże kolonie (rodziny pszczele), zależnie od gatunku liczące od kilku do 20-80 tysięcy osobników. Życie rodzin jest koordynowane za pośrednictwem feromonów, regularnych zmian aktywności gruczołów, porozumiewania się za pomocą tańców i wydawania dźwięków. Występuje tu polimorfizm i polietyzm wiekowy. Doskonale wypracowały sposób regulacji temperatury w gnieździe, co pozwala rodzinom pszczelim na uniezależnienie się w dużej mierze od warunków zewnętrznych, dzięki czemu w klimacie chłodnym mogą przeżyć długie i surowe zimy całe kolonie, a nie tylko pojedyncze osobniki w stanie hibernacji, jak np. u trzmieli. Rodzaj pszczoła (Apis) obejmuje cztery gatunki: Apis cerana Fabr. – pszczoła wschodnia Apis dorsata Fabr. – pszczoła olbrzymia Apis florea Fabr. – pszczoła karłowata Apis mellifica L., syn. Apis mellifera L. – pszczoła miodnaŻyją obecnie dziko na terenie Azji, Afryki i Ameryki Południowej, a pszczoła miodna i pszczoła wschodnia zostały udomowione. Wszystkie gatunki pszczół należące do plemienia Apini (i rodzaju Apis) wytwarzają miód. Gatunkiem najbardziej ekspansywnym jest pszczoła miodna żyjąca w Europie, gdzie została udomowiona, a także w Afryce, Ameryce, Australii i Nowej Zelandii, do których to miejsc została sprowadzona. Pozostałe trzy gatunki pszczół z rodzaju Apis to gatunki azjatyckie. Wrogowie pszczół Jednymi z największych naturalnych wrogów pszczoły są szerszenie (Vespa)[potrzebny przypis]. Potrafią całą gromadą[potrzebny przypis] atakować siedliska pszczół, niszcząc gniazdo i zjadając larwy. Początkowo wysyłają zwiadowcę, który ma za zadanie zlokalizować gniazdo. Pszczoły potrafią jednak bronić się przed tymi drapieżcami. Otaczają szerszenia, który przybywa do kolonii, tworząc zwartą kulę. Znajdujący się w środku napastnik ginie po 10 minutach na skutek przegrzania.

hydrargyrum bichloratum - Maść rtęciowa biała (farm. Unguentum Hydrargyri album, syn. Unguentum Hydrargyri praecipitati albi, Unguentum Hydrargyri amidatobichlorati, maść z aminochlorkiem rtęciowym) – preparat galenowy do użytku zewnętrznego, sporządzany według przepisu farmakopealnego. W Polsce na stan obecny (2018) skład określa Farmakopea Polska IV t. II. Jest to przykład maści precypitacyjnej (strąceniowej), sporządzanej ze świeżo strąconego, mokrego aminochlorku rtęciowego. Skład: Hydrargyrum bichloratum 10,8 cz. (chlorek rtęci(II), HgCl2) Ammonium hydricum 10% 16,2 cz. (amoniak 10%) Lanolinum anhydricum 25 cz. (lanolina bezwodna) Vaselinum album 40 cz. (wazelina biała) Aqua destillata q.s. (w ilości potrzebnej)Przygotowanie: Osad aminochlorku rtęciowego wytrąca się z roztworu HgCl2 po zmieszaniu z roztworem amoniaku. Po odsączeniu wilgotny osad miesza się z bezwodną lanoliną, a następnie z wazeliną białą. Obecnie w handlu jest dostępny jako surowiec farmaceutyczny gotowy aminochlorek rtęciowy (Hydrargyrum praecipitatum album), w związku z tym możliwe jest ominięcie etapu otrzymywania go w reakcji sublimatu z amoniakiem. Maść wywiera działanie bakteriostatyczne, grzybobójcze, przeciwpasożytnicze. Wykazuje także ograniczone działanie ściągające, złuszczające i rozjaśniające skórę. Dawniej szeroko stosowana w wielu chorobach skóry, głównie w grzybicach, zakażonym trądziku, niekiedy także w niektórych przypadkach łuszczycy, wszawicy łonowej, chorobach gronkowcowych skóry i in. Współcześnie jej zastosowanie zostało bardzo ograniczone, głównie do klinicznych - lekoopornych stanów chorobowych skóry. Obecnie biała maść rtęciowa może być sporządzana wyłącznie w recepturze aptecznej z przepisu lekarza. Dawniej była produkowana przemysłowo w laboratoriach galenowych.

(Pochodzenie informacji o składnikach produktu: Wikipedia)